Dekalog Akcji Katolickiej

1. Misją Akcji Katolickiej jest misja Kościoła
Oznacza to realizowanie podstawowego apostolskiego posłannictwa Kościoła. Nie chodzi tu o jeden szczegółowy charyzmat, ale apostolski cel Kościoła w jego integralności. Współpraca świeckich w apostolstwie hierarchicznym nie jest wytyczona szczególnymi granicami czy szczegółowym, partykularnym celem. Jest tak szeroka jak powszechna jest misja Kościoła: odnowić wszystko w Chrystusie. Aby to wypełnić potrzeba na początku dobrze poznać Kościół, pogłębić naukę o Kościele. Innymi słowy misją Akcji Katolickiej jest ewangelizacja i uświęcanie ludzi oraz chrześcijańskie kształtowanie ich sumienia, tak aby duch ewangeliczny kształtował różne wspólnoty i środowiska.

2. Służba Kościołowi lokalnemu
Akcja Katolicka powołana jest, aby dawać swój wkład w program duszpasterski diecezji, regionu, kraju. Złudnymi byłyby intencje działalności apostolskiej w odległych regionach, na wyższych szczeblach. Trzeba rozpocząć od swego środowiska. Członkowie Akcji Katolickiej powinni zacząć działać nade wszystko w swoich parafiach w jedności z kapłanami.

3. Duch wspólnoty- komunii
Akcję Katolicką charakteryzuje duch współpracy z różnymi stowarzyszeniami, grupami i ruchami apostolatu katolickiego. Świeccy apostołowie, działający w jedności, są wyrazem rzeczywistości "wspólnoty braterskiej" - koinonia - która od początku Kościoła jest najbardziej przemawiającym znakiem Kościoła i wyróżnikiem chrześcijan w świecie sprzeczności i zmian.

4. Współpraca z hierarchią
Jest to cecha zasadnicza, konstytutywna Akcji Katolickiej. Bez bezpośredniego związku hierarchią nie ma Akcji Katolickiej. Współpraca realizuje się poprzez osobę i urząd asystenta kościelnego. Przyczynia się on do ożywienia życia duchowego, świadomości apostolskiej misji oraz budowania jedności. Dotykamy tu problemu niezbędnej posługi duchowej kapłana, do której musi się on dobrze przygotować i ustawicznie czuwać, by mógł godnie i owocnie ją pełnić. Człowiek świecki powinien natomiast mieć świadomość potrzeby duchowego kierownictwa kapłana. (Dziś widzi się kryzys w tej dziedzinie). Współpraca z hierarchią ma także inny aspekt. 26 października 1995 r. Ojciec Święty Jan Paweł II na spotkaniu z asystentami diecezjalnymi, regionalnymi i centralnymi włoskiej Akcji Katolickiej mówił: "Akcja Katolicka powinna być zawsze uczulona na Magisterium Kościoła. Powinna stanowić echo tego Magisterium w prorockim ożywieniu wspólnoty chrześcijańskiej". Asystenci powinni ożywiać owo wyczulenie na Magisterium Kościoła jako antidotum na szerzące się zjawisko subiektywizacji wiary i moralności.

5. Teologia świeckich Akcji Katolickiej
Nie będzie prężnej Akcji Katolickiej bez pogłębiania wiedzy o naturze i roli ludzi świeckich w Kościele. Na mocy chrztu i bierzmowania świeccy katolicy nie tylko należą do Kościoła, lecz są Kościołem. Konsekwencją tego jest aktywność i odpowiedzialność za Kościół. W Akcji Katolickiej świeccy katolicy podejmują formację, by być apostołami Chrystusa "w ich specyficznych warunkach życiowych". W swoich życiowych wyborach- w- sferze rzeczywistości ziemskich, także polityki- inspirują się Ewangelią, podejmując decyzje na swoją własną odpowiedzialność.

6. Odpowiedzialność Akcji Katolickiej
Według Soboru Watykańskiego II godność katolicka świeckiego jest bardzo duża. Łączy się z nią również odpowiedzialność. Trzeba tu rozróżnić zadania poszczególnych świeckich katolików od zadań całego Stowarzyszenia Akcji Katolickiej. To rozróżnienie jest konieczne, by zapobiec zarówno niebezpieczeństwu obojętności wobec obowiązków społecznych (jakby liczyło się tylko wypełnianie osobistych obowiązków religijnych), jak i zagubieniu indywidualistyczno-liberalnemu. Akcja Katolicka jako całość powinna prowadzić działalność prepolityczną - meta polityczną. Winna skoncentrować się na obiektywnym poznawaniu rzeczywistości i ocenianiu jej w świetle wskazań Ewangelii oraz nauki Kościoła. Do poszczególnych członków Akcji Katolickiej natomiast należy uczestniczyć w działalności politycznej na własną odpowiedzialność - zawsze z zachowaniem tożsamości wiary.

7. Priorytet modlitwy
Akcja Katolicka posiada i musi zachować inspirację duchowo-religijną. Cztery ostatnie punkty "dekalogu" uwydatniają tę jej cechę, stanowiąc- według określenia papieża Pawła VI- cztery zawiasy, na których porusza się Akcja Katolicka jako stowarzyszenie apostolstwa katolików świeckich. Modlitwa jest "duszą każdego apostolstwa". Jeśli zabrakłoby modlitwy Akcja Katolicka zostałaby pozbawiona swojego kręgosłupa. Członkowie Akcji Katolickiej powinni włączyć się w życie liturgiczne Kościoła, ześrodkowanie w kulcie Eucharystii oraz w pełnym uczestnictwie we Mszy świętej. Nie można zapomnieć o tradycyjnych formach dnia skupienia, rekolekcjach, adoracji, codziennym różańcu. Wskazane jest kierownictwo duchowe, stały spowiednik.

8. Konieczność ofiary
W cywilizacji permisywizmu i hedonizmu trzeba uobecniać słowem i czynem prawdę na temat wychowawczej, formacyjnej wartości ofiary, wyrzeczenia, trudnej wierności ideałom. W przeszłości Akcja Katolicka wychowała wielu ludzi o mocnej osobowości, panujących nad sobą, rozwijając się przez krzyż niesiony z miłością do Chrystusa i bliźniego.

9. Niezbędność studium
W dzisiejszych czasach apostolat staje się coraz trudniejszy. Autentyczny apostolat zakłada głębokie przeświadczenie o prawdzie przekazanych treści. Przekonani nie można improwizować. Domagają się one zarówno przygotowania intelektu, jak i uformowania woli. Akcja Katolicka powinna być centrum formacji w dziedzinie wiedzy religijnej, teologicznej, a nade wszystko nauki społecznej Kościoła. W tej dziedzinie istnieje wielkie pole działania, gdyż mimo licznych inicjatyw- jak np. Uniwersytety Ludowe- spotyka się rażące zaniedbania.

10. Akcja
Działanie, aktywność nie oznacza aktywności. Autentyczna aktywność powinna wypłynąć z wewnętrznego bogactwa, być ożywiona źródłami duchowymi. Akcja, działalność wzywa świeckich, by dawać świadectwo Chrystusowi w apostolstwie oraz w swoim życiu codziennym, szczególnie wżyciu rodzinnym, profesjonalnym, szkole, środkach społecznego przekazu. Talenty otrzymane od Boga nie mogą być ukrywane. W atmosferze radosnego świadectwa powinny owocować dla rozwoju Królestwa Bożego

. Źródło: Przewodnik katolicki,numer 47, 25.11.2001